TO TYLKO SPOWIEDŹ

Tak dawno nic nie napisałam. Czas biegnie a ja chcę za wszelką cenę za nim nadążyć, ba może nawet wyprzedzić?
Odkąd wróciłam ze Szwajcarii wzięłam udział w dwóch plenerach malarskich i sześciu, czy siedmiu rekonstrukcjach wyjazdowych.

Uszyłam sobie przepiękną, stylową spódnicę z zasłony i zrobiłam wymarzony kapelusz a w ostatnią sobotę po tygodniowych, popołudniowych próbach odbyła się coroczna rekonstrukcja Bitwy pod Mławą (w Uniszkach Zawadzkich), gdzie przedstawiona przez ludność cywilną inscenizacja wzruszyła wielu oglądających. Inscenizacja połączona była z militarną rekonstrukcją bitwy obrony Mławy 1939 roku. 


 Zdjęcia zrobione przez M. Kunuńską(GRHLC Mława), A. Rychcik-Nowakowską i A. Gąsiorowską.

A to jako chłopka w skansenie w Olsztynku.

 Przede mną sześć kolejnych rekonstrukcji, kolejny piątek, sobota, niedziela i w następnym tygodniu tak samo. Na szczęście tylko jedna wojenna.

Poprowadziłam trzy razy dwudniowe warsztaty plastyczne dla dzieci.

W tym samym czasie, czyli od połowy czerwca  namalowałam około 30 - 40 portretów ulicznych
 3 portrety w ołówku formatu A4,
 2 portrety pastelami kolorowymi w formacie A3,
jeden portret pary małżeńskiej 110 x  70cm olejno,
 jeden portret pary małżeńskiej 50x 60cm olejny,
jeden portret pana z sokołem 50 x 70cm olejny,
 trzy obrazy plenerowe konkretnych miejsc: dwa 50 x 60 cm i jeden 50x 70cm wszystkie olejne.
 Czekają na mnie olejne rozpoczęte dwa duże płótna z drugiego pleneru i niewykonany grupowy portret niewielkich wymiarów.

Zaczynam mieć kłopoty ze snem, czego nigdy wcześniej nie zaznałam. Gdy się kładę spać, wciąż maluję, widzę szczegóły, których jeszcze brak na płótnie i wstałabym , aby to zrobić natychmiast gdyby nie ból oczu ze zmęczenia i ból ramion od trzymania w powietrzu ręki z pędzlem.
Narzekałabym, ale ja czuję się szczęśliwa, bo wszystko to co teraz robię sprawia mi radość, przynosi satysfakcję, po prostu kocham to co robię!
Teraz w lecie, w upalne dni farba szybciej schnie, dni są długie i słońce mobilizuje do wysiłku, za chwilę jednak pora roku narzuci swoje warunki i malowanie nie będzie tak proste jak teraz.

Przyznam też, że Andrzeja ciągłe marudzenie mi nad uchem dało rezultaty. Stale mi mówił : nie maluj „landszaftów” stwórz własny styl! Ja jednak chciałam udowodnić sobie, że potrafię oddać super-realistycznie rzeczywistość, bo niby to jest najtrudniejsze. Dzisiaj stwierdzam, że nie to, ale stworzenie własnego stylu. Jestem przeciwniczką kopiowania, bo łatwo wpada się wtedy we własne sidła i wówczas przestaje się myśleć twórczo i widzieć to co jest w naturze.
Ogłaszam uroczyście, namalowałam pierwsze obrazy w nowy sposób. Marzę już tylko o tym, aby móc nad nimi popracować bez presji czasu. Rozsmakować się w detalach, które są dla mnie jak najlepszy deser z owocami.
To tylko tłumaczenie się a nie podsumowanie. Wygląda wręcz, że to dopiero  początek! Niestety jeden jest do wyrzucenia, pomimo, że wciąż do niego wracam i coś poprawiam - nie warto. Od początku zła kompozycja nie pozwala mi na skończenie go.
Obrazy (te nowe), pokażę jak tylko będę mogła, czyli gdy uzyskam zgodę portretowanych a plenerowe zaraz  po wernisażu.
Zapraszam serdecznie na wernisaż ciechanowski.
16 wrzesień, godzina 17, 00 w budynku COEK-u , Ciechanów Tytuł wystawy „Ze sztalugami przez miasto”
https://www.facebook.com/events/1717652438500019/
Kiedyś słyszałam, że na emeryturze człowiek wreszcie ma czas.........