ROCZNICA cz.1

Na wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej

Skromny, rodzinny grób, do którego został przeniesiony.

Dzisiaj rocznica. Gdy ostatnio TAM byłam, wchodziłam nawet do cel, gdzie trzymano więźniów. Nie szukam tak mocnych wrażeń, ale zrobiłam to dla Nich z szacunku i pokory.
Wtedy uświadomiłam sobie, że gdy On tam siedział ja w tym czasie uczyłam się samodzielnego siadania. Gdy stanęłam na nóżki, Jego właśnie wywlekli za nogi pod płot cmentarza i wyrzucili z innymi.
Ukazało się wiele książek o "Anodzie" i ja nie chcę z nimi  konkurować. Dzisiaj chcę opowiedzieć o uroczystości w której uczestniczyłam. Nie pisałam wtedy, gdy wszystko się odbyło, bo byłam pod wielkim, wielkim  wrażeniem a wiadomo, że moc moich przeżyć ma wyjątkowo wysoką skalę i tekst byłby zbyt egzaltowany a może nawet przerysowany..
Ale zacznę od początku.
 Najdziwniejsze dla mnie było chyba to miasto..dlaczego tam..w miejscu odległym od Warszawy o lata świetlne???.
Zamieszczam tylko fragmenty długiego i pięknego listu.

" .....- Kłania się Marcin z Głogowa.

Pani Joanno, zgodnie z naszą rozmową telefoniczną wysyłam Pani krótką fotorelację z odsłonięcia pierwszych czterech popiersi (w załączniku). Uroczystości odbyły się w listopadzie 2016 roku. Było bardzo pięknie. Godnie. Z pełnymi honorami.....

 .....W tym roku odsłonimy oraz poświęcimy  sześć popiersi Bohaterów osadzonych na postumentach –  Płk Łukasza Cieplińskiego ps. „PŁUG”, Mjr Hieronima Dekutowskiego ps.”ZAPORA”, kpt. Stanisława Sojczyńskiego ps.”WARSZYC”, por. Jana Rodowicza ps.”ANODA”, st. sierż. Mieczysława Dziemieszkiewicza    ps. „RÓJ” oraz sierż. Józefa Franczaka ps. „LALUŚ”.  Popiersia stoją wokół Pomnika Podziemia Niepodległościowego, tworząc razem piękną Aleję Pamięci. Warto zaznaczyć, że zarówno Pomnik Podziemia Niepodległościowego jaki i popiersia Bohaterów powstały z inicjatywy mieszkańców Głogowa którzy wsparli w/w Pomniki w ramach budżetu obywatelskiego.".......

.... Pani Joanno, uroczystości odsłonięcia popiersi to jeden z najważniejszych momentów w historii naszego miasta. Dzień w którym Głogów w sposób godny, z pełnymi honorami odda cześć bohaterom. ......

  ....Pani obecność, będzie dopełnieniem tej wzniosłej  i wyjątkowej uroczystości. Wspaniale jeżeli będziemy mogli wraz z Państwa rodziną „PRZYWITAĆ” w Głogowie "Anodę"  i innych Bohaterów......

 Poniżej przedstawiamy plan Uroczystości:

Głogów, 18.11.2017
Godzina 12:00, Parafia Św. Alberta Chmielowskiego  w Głogowie na ul. Staromiejskiej 17
Uroczysta Msza Święta koncelebrowana przez Księdza Biskupa Tadeusza Lityńskiego z Diecezji zielonogórsko-gorzowskiej,
Przed Mszą Świętą, oraz po Mszy Świętej okolicznościowe przemówienia
Godzina 13:00, Przejście pod Aleję Pamięci (skwer przy ul. Bolesława Krzywoustego) na której usytuowane będą popiersia.
Odegranie Hymnu Narodowego
Uroczyste odsłonięcie oraz poświęcenie Popiersi w obecności zaproszonych gości.
Apel Pamięci, złożenie kwiatów
Okolicznościowe przemowy.
Godzina 14:00, Restauracja Pasjonata w Głogowie, ul. Piastowska 5-7
Spotkanie z zaproszonymi gośćmi. Obiad. Panel dyskusyjny. "

Co tu dodawać?? zastanawiałam się, jak oddać chwile tak mocne, że wzruszenie zatykało krtań?
Weszłam do kościoła, tak skromnego i tak wzruszającego w swojej prostocie, że rozglądałam się nie mogąc uwierzyć, że tam, na końcu świata, ludzie są tak mądrzy, wierzą dla wiary i pozwolili na taką surowość wnętrza niewielkiego kościoła pod wezwaniem Św. Alberta Chmielowskiego, patrona ubogich.  Na Ołtarzu Głównym niewielkich rozmiarów obraz Brata Alberta i nic więcej. W oknach szkło groszkowane i z niego, ale koloru żółtego wmontowany krzyż, żadnych złoceń, rzeźb, malowideł, bogatych witraży i fresków.
 Chwilę po naszym wejściu, zobaczyłam poczty sztandarowe i postacie niosące zdjęcia bohaterów tego dnia. -Nasz Janek, piękna twarz...pomyślałam bezwiednie, ale nie zdążyłam ułożyć sobie myśli, gdy na wysokości moich oczu ukazała się biało- czerwona opaska tej treści: "BYĆ JAK ZOŚKOWIEC". Podniosłam wzrok i ujrzałam młodziaka w mundurze harcerskim, który stanął z innymi w szeregu.
Pierwsze ławki zajęli ważni goście, podnoszący rangę uroczystości w naturalny sposób.
Jedenastu księży z głogowskich plebanii koncelebrowało mszę prowadzoną przez biskupa. I wszystko odbyło się w sposób godny, prosty bez zbędnych słów, lansów i polityki. 
A na końcu moja siostra i ja powiedziałyśmy swoich kilka słów. Nie wiem czy ktokolwiek wiedział co powiedziałam bo przez ściśnięte gardło nie da się przemawiać, więc odtworzę ten tekst:

 " Nazywam się Joanna Rodowicz i jestem najmłodszą z trzech córek Krystyny i Stanisława Rodowiczów . Mój dziad i ojciec „Anody” byli rodzonymi braćmi.

Na wstępie chciałabym przekazać Organizatorom od średniej siostry, znakomitej montażystki filmowej, która nie mogła tu przyjechać, dwa filmy o „Anodzie”, które montowała.

W filmie „Wycieczka” ona sama opowiada o Janku. W drugim filmie „Dlaczego” widzimy ostatnie zdjęcia i wypowiedzi matki „Anody”, która nie doczekała premery filmu.

Od siebie przekazuję w podziękowaniu za inicjatywę powstania tej niezwykłej Aleji, książkę pana Marcina Ludwickiego „Niezatapialni” o moim ojcu, kolejnym bohaterze i jego braciach.

Wszyscy, którzy znali stryja Janka, „Anodę” opowiadali o jego wyróżniającym się charakterze i cechach które spowodowały że stał się bohaterem książek, patronem nagrody przyznawanej od kilku lat , patronem ulic a teraz odsłaniamy jego popiersie.

Niestety nie dane mi było go poznać. Miałam zaledwie 11 miesięcy gdy go zamordowano, ale za sprawą rozmów rodzinnych i przyjaźni z jego matką, babcią Zofią był mi zawsze bardzo bliski. Jan i jego brat Zygmunt nie zdążyli się ożenić i mieć potomstwo, zginęli zbyt wcześnie.

Staram się godnie reprezentować wszystkich moich przodków, którzy oddali życie, lub cierpieli oddając Ojczyźnie życie swoich najbliższych.

Jestem artystą plastykiem uczę malarstwa, maluję i rzeźbię. Dwa lata temu wyrzeźbiłam popiersie „Anody”, które stanie na dziedzińcu Ministerstwa Sprawiedliwości w Al.Ujazdowskich w Warszawie w miejscu jego śmierci. Tym bardziej wzruszająca dla mnie była wiadomość o kolejnych honorach dla „Anody” , tutaj, w Głogowie.

Z dumą noszę rodowe nazwisko, bo za sprawą rodziców i wielu innych przodków stało się ono symbolem najwyższych wartości i wpływa na każdą decyzję w moim życiu.

Od rodziców nie dostałam w spadku majątków, bo je zabrano ale własnym przykładem nauczyli mnie co jest najważniejsze: Bóg, Honor i Ojczyzna. Teraz w trudnych latach pokoju, tak niemodne przesłanie przekazuję dzieciom i wnukom."

Potem były wzruszenia przy odsłanianiu popiersi. Rodziny przecinały i otrzymywały szarfy na pamiątkę. Przyrzekłam że tą samą szarfą otulę "mój" pomnik.

cdn..