KONIEC ROKU Z OSTRĄ JAZDĄ

"Cztery pory roku" Zofia B. (dorośli)

Nie ma mnie od miesiąca w równoległym świecie wirtualnych spotkań, które można sobie jakoś zaplanować, uporządkować a co najważniejsze wybrać.
Wiadomo, że wszystko przeplata się z rzeczywistym czasem i wydarzeniami.
Mnie scenariusz napisany przez ŻYCIE zdecydowanie zaskoczył i zmusił do poświęcenia czasu w 100% na bieżące potrzeby.
Może bez opisów wyliczę w punktach.
Zaczęło się od przekładanych od roku, dwóch, trzech a nawet dwudziestu lat., spraw, które nagle nabrały tempa.
Piszę w kolejności zdarzeń.
1/ rozpoczęcie odnawianie mieszkania
2/ UDAR A. podczas mojej nieobecności.
3/ codzienne wizyty w szpitalu odległym od domu o 30 km (będą jeszcze miesiąc)
4/ wciąż równoległe załatwiane i finalizowanie umowy na popiersie J. Rodowicza -Anody który musi być gotowy na 15 grudnia.
5/ załatwienie  formalności i ślub
6 /1 tydzień - nieudana akcja umieszczenia w Ośrodku Rehabilitacyjnym
7/ Normalne życie zawodowe które jest wypełnione przez dwa dni w tygodniu na zajęcia w MDK w Mławie i Ciechanowie, oraz nowym zamówieniem portretów na 5 grudnia: dwa po dwie osoby a jeden z czterema.
8/ równolegle czyli od 20 pażdziernika przejęłam nadzór nad remontem domowym wprowadzając SZERSZY front robót.
9/ Na początku listopada pojawiła się konieczność dogrania kilku wypowiedzi do przygotowywanego dla TV filmu, czyli jazda do Warszawy na cały dzień.
10/Wciąż mam plany kolejnej wystawy.............
Na tym skończę nie rozwlekając spraw. Żyję z planem dnia i odhaczając to co już zrobione.
wczoraj kupiłam nowy akumulator, dzisiaj jadę wymienić opony, załatwiam przywóz kamienia na popiersie, potem szpital, zakupy i malowanie ( które ostatnio kiepsko mi idzie). 
W domu zaczyna być coraz sympatyczniej, jeszcze sprzątanie i układanie ale i z tym układaniem też gorzej z braku czasu.
Tęsknie za zwykłym, leniwym dniem z laptopem na kolanach i kawą obok a nawet z lawiną nowych. nierealnych pomysłów i wynalazków A.

"Waleń w akcji" Kacper K. (10 lat)

Praca ze zdolnymi i chętnymi osobami wynagradza mi wszelkie trudy i nakręca do nowych wyzwań.
Pokazuję tylko dwa obrazki, chociaż około trzydziestu zasługuje na specjalną ekspozycję! Przepraszam wszystkich , których prac nie pokazuję, ale niespodzianka będzie dopiero w lipcu na zakończenie roku w Ciechanowie. W Mławie jeszcze nie ustaliłam, chociaż tutaj młodsi uczestnicy zajęć zachwycają mnie swoimi pracami i ta wystawa zaskoczy niejednego.