ZAMYKAM ŻEBY OTWORZYĆ

Od chwili, gdy dowiedziałam się o chorobie  bliskiej mi kiedyś osoby, wszystko nagle wróciło. Najpierw ból i żal, że to co było piękne zamieniło się w rozczarowanie, złość i żal.
Żal lat i czasu nie do nadrobienia. Żal zagubienia dzieci, które znalazły się po rozwodzie w sytuacji dla nich nie do zaakceptowania. Żal lat poświęconych powtórnej odbudowie siebie samej.
Co jest ważne w życiu? Czy miliony milionera, który nagle umiera?
 Czy gromadzony szmal, który powoduje, że zapomina się o czymś ważniejszym a córka spokojnie wyjeżdża na wakacje, kiedy ojciec walczy o ostatni oddech?
Miłość i zdrowie -  skarby, które nie mają ceny.
Kocham moje dzieci, tyle przeszły rozczarowań i upokorzeń ale gdy zaszła potrzeba, jeździły wiele kilometrów aby chorego ojca umyć, pomóc w karmieniu, goleniu, doglądaniu i siedziały przy nim, gdy konał.
To one sprawiły, że spokojnie odchodził a ja nie mam w sobie do niego ani złości, ani pretensji, nawet wygasiłam inne, ukryte żale do bliskich.
Przede mną jeszcze pogrzeb.

Za mną szpital, gdzie byłam dwa dni. Musiałam mieć zabieg usprawniający jeden z palców mojej "malującej" dłoni, czyli prawej. Chciałam zrobić to, co konieczne przed rokiem szkolnym.
Pobyt w szpitalu, gdzie człowiek spotyka taką esencję ludzkiego nieszczęścia, powoduje zmianę patrzenia na świat. Nawet jeśli powód pobytu jest tak błahy to wokół ludzkie dramaty i nie sposób tego nie dostrzec. Choroby dotykają wszystkich, niektórzy tylko  nie chcą tego wiedzieć.

Tyle, że te smutne przeżycia pozwalają docenić radosne chwile, pojawiające się czasami. Właśnie dzień przed operacją zdążyłam nacieszyć oczy ślubem  panny młodej z naszej rodziny. 
Piękne plany, szczęście i miłość - NIECH TO SZCZĘŚCIE TRWA!  - chciałabym krzyczeć, żeby tym krzykiem przepędzić zło i ochronić parę zakochanych mających wspaniałą szansę na wspólną troskę i pielęgnowanie ZDROWIA i MIŁOŚCI .