DZIEJE SIĘ...

Za dużo się dzieje, żebym mogła nadążyć z informacjami. Czyżby już mnie dopadła niewydolność związana z wiekiem???? 

Udowodnię że nie!
Na bieżąco wklejam zaproszenie na spotkanie, które odwlekało się

aż przyszedł moment na sfinalizowanie obiecanek. Siedzę więc i wybieram przykłady dla potwierdzenia mojej filozofii dobrego smaku i elegancji w ubiorze.

Gdy rozpoczęły się ferie zabrałam Stacha aby pooddychał świeższym powietrzem. Czas galopuje, bo Stach ma już 7 lat..... Już pojechał do domu ale pozostawił mi pakiecik rysunków. np taki rysunek:

  Zawsze po jego wyjeździe pustka i cisza trudna do wypełnienia.

Ja w tym czasie odtworzyłam osiem twarzy ze starych zdjęć maleńkiego formatu.
Jestem usatysfakcjonowana wynikiem!!!! Jeszcze nie mogę ich pokazać bo nie spytałam o pozwolenie.
W oryginale były to zdjęcia formatu 5x7 cm gdzie stały lub siedziały dwie osoby na jakim plenerowym tle. Twarz składała się z kilku tyciuśkich plamek i żadne powiększenie nie wchodziło w grę, bo rozdzielczość zerowa.. Oczywiście ani oczu ani innych szczegółów koniecznych do portretu nie było widać....a jednak moje portrety na A4 są ich portretami.
Utrzymuje się więc ciąg słów uznania dla mojej pracy twórczej, rozpoczęty we wrześniu zeszłego roku.. Mam paliwo dla duszy i do nowych działań.
 Teraz skupiam się na tym co namalować na triennale sztuki w naszym mławskim Muzeum. W maju ma być otwarcie wystawy z przeglądem prac wszystkich twórców tego terenu.

PREZENTACJA

Furtką do raju. olej na płótnie 70x50cm

 są wspomnieniem dwóch uczennic.
Zginęły w wypadku na wycieczce szkolnej. 

różyczki . mosiądz.wys ok 20cm

Róże od pierwszej rocznicy wypadku stoją w gablocie w szkole w Anglii.

portret. Licytowany na WOSP w Mławie w 2016r   A4 ołówek

portret. olej na płótnie 50x70 cm

Poker. olej na płótnie 90x 100cm.

Mławska lokomotywa. olej na płótnie 50x 60 cm

Brzozy. olej na płótnie 50x70cm

Chagalowski świat. Rzeźboobraz. technika mieszana (3D) 100x 100cm

Co jakiś czas pojawiają się w sieci różnego typu gry, łańcuszki i różnego typu preteksty, aby uaktywnić większą ilość osób. 
Gdy zastanowiłam się nad tym zjawiskiem, to dochodzę do wniosku, że jest to znakomite, gdyż wzrasta aktywność ludzi nudzących się w domu, czy też ludzi samotnych, czy chorych. Czasem też może to być chwila odpoczynku i rozrywki po męczącym dniu.
Unikam łańcuszków, bo zupełnie nie mam na nie czasu, ale łańcuszek twórców pokazujących swoje prace, zawsze brzmi nieźle, gdyby nie ta druga część!
Siedem prac wymaga nowych siedmiu artystów chętnych do współpracy.....
Nie zawsze też zaprzyjaźnieni artyści mają tylu chętnych kolegów...
Problem za problemem, ale i tak cieszę się, że pokazuję już kolejną pracę i kolejni artyści przypomną innym jak pięknie tworzą.
Wszystko dzieje się na fb 
Wklejam też tutaj te same prace, bo nie wszyscy mają fb.
Okazało się, że siedem dni to dla mnie za mało. Tak się rozkręciłam!! Tutaj wkleiłam jeszcze dwa więcej. 
Obraz Poker został wylicytowany w Domu Aukcyjnym Ostoya w Warszawie.
 Ostatni obraz trójwymiarowy, za bardzo jest niebieski, ale tylko tak widać jego trójwymiarowość. Na filmie można zobaczyć prawdziwe kolory.
Na fb dopiero piąty dzień, jeszcze ich tam nie ma. Za trzy dni dopiero tam ujawnię ten wpis.
Inne, dawne prace można zobaczyć na reportażu z warszawskiego wernisażu
https://www.youtube.com/watch?v=hg_eFqikaFQ&t=6s

CIECHANOWSKIE WIDOKI

Wchodziłam we wrześniu zeszłego roku na poplenerowy wernisaż ciechanowskich klimatów. Lubię ten zespół ludzi, różnych temperamentem i stylem malarzy i przemiłych gospodarzy pleneru. 
Ustaliłam podczas pleneru, że namaluję Bank Spółdzielczy, jednego ze sponsorów naszych działań. Podobała mi się jego bryła i kolorystyka.
Już w drzwiach sali wystawowej wpadłam na panią dyrektor Banku Spółdzielczego i
 już w drzwiach dowiedziałam się, że pani Dyrektor "zaklepała" dla Banku mój obraz! To było miłe Dzieńdobry!

W regulaminie pleneru mamy powiedziane, że zostawiamy jeden obraz wybrany przez sponsorów lub organizatorów a malujemy obrazów trzy. 
Dwa pozostałe robiłam już dla swojej przyjemności. 
Kilka dni temu pojechałam odebrać te dwa które wisiały jeszcze w dwóch różnych miejscach, przypominając ciechanowianom o ich malowniczym mieście.
W Banku zabrałam blado-niebieską willę i pojechałam do Wyższej Szkoły aby zdjąć Kamiennicę Brudnickich.
Tam w miejscu gdzie miała wisieć, znajdował się pusty hak, który wprawił mnie w zdumienie. 
Po wymianie telefonów z organizatorami, okazało się, że pomimo zakazu wyboru mojej kolejnej pracy, Wyższa Szkoła komisyjnie, trzykrotnie zwiedzając wystawę zadecydowała, że zabierze jako rekompensatę za sponsorowanie noclegów na plenerze właśnie ten a nie inny obraz.
Przyznam, że gdy go zobaczyłam wiszącego w bardzo prestiżowym miejscu i pięknie wyeksponowanego, zrobiło mi się miło. Nie mam wcale żalu do organizatorów, wręcz odwrotnie, jestem im wdzięczna, że mnie zaprosili i mogłam namalować ich miasto, tak jak go widzę.

Gdy wróciłam do domu z tym najsłabszym, bladym obrazkiem, natychmiast siadłam i go lekko przemalowałam. Teraz też nadaje się do ozdobienia ważnej ściany, którą będzie w najbliższym czasie ściana mojej sypialni.

ŚRODY

Ten jeden dzień tygodnia pracuję wg ściśle określonego grafiku. patrząc na to z boku (jakbym ja patrzyła), to jest to niewola, której tyle lat do samej emerytury udawało mi się unikać. 
Wolny zawód, brzmi tak cudownie i pachnie wolnością, ale tylko pozornie - człowiek wmawia sobie, że nic nie musi... Musi kilka razy więcej, bo nikt mu tej pracy nie zorganizuje, nie załatwi, nie wypatrzy. Samemu trzeba być wszystkim na raz.
 Ale zupełnie odbiegłam od tematu.
Nie przypuszczałam że na 5 godzin bez przerwy w dużym skupieniu, bez chwili odpoczynku  będę wyczekiwała pozostałe dni.
W środy o 16 -tej zaczyna się radośnie z najmłodszymi. Z nimi dzieje się zawsze dużo, są indywidualiści i pojawiają sie dziwne, bajkowe postacie a ja muszę sprostać ich nieograniczonej wyobraźni.
Jednak dzisiaj zobaczyłam najprawdziwsze postacie: babcie i dziadków malowane z wielkim uczuciem przez dzieci i te młodsze i te starsze,
A na deser mam grupę dorosłych malujących wybrane obrazki na których uczą się technik ich interesujących.
Początkowo byłam ciekawa która z pań, (bo na razie chodzą same panie), jest najwiekszym talentem i na jakim poziomie można z nimi pracować. 
Dzisiaj twierdzę, że każda jest osobą wrażliwą, pracuje z wielkim zapałem a efekty ich pracy zaskakują chyba jeszcze bardziej je same. Mnie radują tak, że tęsknię za nimi zaraz po wyjściu z sali. Robią olbrzymie postępy, rozumieją dlaczego stawiają takie a nie inne kreski. Zaczyna być widać duszę w ich pracach. Ależ to frajda mieć pracę, która niesie radość i spełnienie!
Zobaczcie ich prace chociaż jeszcze są NIESKOŃCZONE!
Obiecuję jeszcze raz pokazać po skończeniu, napiszę według jakich prac robione były obrazki. Prace są na różnych etapach.

W SZAROŚCI

Początek roku leniwie toczy się dzień za dniem. Nigdzie nie wychodzę, bo zimno i wolę grzać się przy kominku. Nie znaczy to oczywiście że leżę w bezruchu...
Nie. Szaleję przy sztaludze.
Lubię ten temat i myślę, że jeszcze nie raz pojawi się on na płótnie.

DOBRZE ROZPOCZĄĆ

 Życzę wszystkim moim gościom blogowym Najlepszego, Dosiego Roku  i ilustruję moje życzenia takim obrazkiem.









Na marginesie dodam, że mamy małego kotka i wabi się Edek.


 Po pytaniu w tytule poprzedniego postu, postanowiłam nie zostawiać go bez odpowiedzi.
Święta przebiegały mi spokojnie, całkiem wypoczynkowo.
 Po gwałtownej grypie znakomity okres dochodzenia do siebie obłożywszy się owocami i wypiekami...
No, więc wytrzymałam tak kilka godzin, póki był ciekawy film, ale zaraz potem naskoczyłam na A. że już dawno powinny być gotowe tło obrazów według moich wytycznych.
 Jednolite tło, które teraz stosuję, tylko A. potrafi dokładnie rozprowadzić i wygładzić, bo mnie zdecydowanie w tym kierunku brakuje cierpliwości.
Po krótkiej i burzliwej, jak zawsze,wymianie zdań, A. chwycił wałek i pojemnik z farbą. Tym sposobem już podczas świąt nie było śladu po porządkach, ale pierwszego, powszedniego dnia stanęłam przy sztaludze.
Wróciłam do zarzuconego szkicu i ostatniego dnia roku go skończyłam.
Dzisiaj tylko było zabezpieczanie, haczyki itd.
Oto co zmalowałam: początkowo miał być tytuł "Teatr to życie" W tej wersji, była kompozycja złotych masek z pustymi oczodołami, ale gdzieniegdzie pojawiało się realistyczne oko, włosy, czy stara twarz matki. Gdy ten szkic się pojawił. pomyślałam, że tytuł musi brzmieć "Kobiety jego życia", ale pomysły ewoluowały. Teraz skłaniam się do "Życie to teatr"
Obraz ma wymiary 70 x 100cm
Następne obrazy będą miały już inny odcień tła, bo jakoś ostatnio głębia błękitu za bardzo mnie zachwyciła.

WIGILIA A CO PO NIEJ?

Coraz natrętniej nachodzi mnie to proste pytanie... kolejna Wigilia, a potem co? 
Marzy się, że wszystko wokół jest jak w bajce. Chyba tylko teraz użyto nie ten wzór bajek które pamiętam z ksiązek połykanych w dzieciństwie bez opamiętania.  
Kanały dla dzieci i bajki o odcieniu "za wszelką cenę postraszmy maluchy i pokażmy ohydę świata" są w wielkim wyborze i straszą nie tylko maluchy. 
Wyszło na to, ze to one służą politykom za wzór. Nie dajmy się zwariować!
Więc aby Święta były normalne, składam Wam wszystkim życzenia:
aby dni nie uciekały zbyt szybko,
żeby zdążyć nacieszyć się każdym promieniem słońca, 
dostrzec czyjeś przyjazne spojrzenie i usłyszeć mądre słowo.
Dzieci komponowały swoje karteczki, które zabrały do domu, więc teraz za ich pomocą, wyręczając się entuzjazmem i pomysłami dzieci, poczujcie się jak one, wyglądające choinki, którą pięknie przystroją a potem po Wigili... magia prezentów! 
Znajdźcie pod nią coś najcenniejszego dla siebie ZDROWIE  SZCZĘSCIE i MĄDROŚĆ!

PRACE

 Coraz więcej zajęć a do roboty palców tylko dziesięć. Laptop zalany przez wnuka podczas konferencji Skypowej - dodatkowa przeszkoda. Już nawet się nie tłumaczę, tylko opowiadam w punktach.
1. 4 grudnia cały dzień w Warszawie na Krakowskim Przedmieściu i Placu Piłsudskiego, gdzie jako ludność warszawska witaliśmy wyczekiwanego Marszałka Piłsudskiego. Miałam nawet chwilę zbliżenia i swojego głosu w Kurierze TV. W linku jest archiwum Kuriera Warszawskiego z dnia 4 grudnia 2016  i w 00 09 45 sek audycji rozpoczyna się reportaż z Placu Piłsudskiego.
https://warszawa.tvp.pl/28092403/04122016
********************************************************************************
2. Zupełnie inne klimaty dotyczyły przedwojennego targu, gdzie pierwszy raz wystąpiłam jako Żydówka w parze z  A.
 A. był tak zmieniony, że nawet psy go nie poznały. 
Inscenizację przedwojennego targu znakomicie poprowadziło Stowarzyszenie Radzanovia.
Wcześniej dawałam link na fb do filmiku.

**************
3 Na 70- lecie Miejskiej Biblioteki w Mławie udekorowałam zakładki do książek, a resztę, czyli opakowanie i pięknie wiązane wstążeczki zrobiły już pracownice, bez reszty oddane sprawie i Bibliotece.

 

 

                                           

 

****************************************************************

 4. Powstały dwa portreciki:  ołówkiem i kredkami.

********************************************************************************
5. Namalowałam 2 obrazy olejne 70 x 100 cm, czyli duże, na piątkowy
wernisaż  (9 XII) naszego mławskiego Związku Twórców Ziemi Zawkrzeńskiej.

Tytuł trzech panienek na linie jest: "Mam Talent" i został w pierwszych 10 minutach sprzedany.
drugi to "Uścisk".
Obrazy sprowokowane zostały wernisażem, którego tytuł brzmi: "Świat wokół nas, ze wskazaniem na akt".