UDANY WYJAZD

Ostatnio moje kontakty z komputerem są podobne do czkawki. Raz mi się uda przeczytać coś, raz napisać, ale wszystko jest z przerwami i nie za bardzo regularnie.
Dzisiaj chcę opowiedzieć, jak łatwo coś zrobić, gdy człowiek działa a nie marudzi.
Janusz Dembski znany jest w Mławie z tysiąca płaszczyzn zainteresowań, ale gdy bierze się do organizacji, potrafi doskonale wszystko doprowadzić do finału, pamięta o wielu drobnych ale znaczących szczegółach. Gordyjko, to jego zdjęcia widziałaś w parku.
 Janusz w maju rzucił hasło, potem znalazł firmę która zrobiła projekt i dostała na to środki i wtedy można było już omawiać szczegóły i wszystko ruszyło.

O godzinie ósmej zatroskani rodzice gromadki dzieci (miało być ich piętnaścioro w wieku od 8 do 14 lat), wydzwaniali do mnie z obawą, bo za oknem lało równo, a burza mruczała grożąc katastrofą. Jednak zdecydowałam, że takie groźby są pewnie przejściowe i poproszę ratowskiego  księdza  o gościnę w pustym klasztorze, aby dzieci malowały patrząc przez okna na wyższych piętrach. Gdy dotarliśmy na miejsce chmury się rozsunęły i natychmiast mogliśmy rozkładać sztalugi. To był piękny nie za upalny dzień. 
Dzieci malują coraz lepiej. Kilkoro było po raz pierwszy na plenerze. Te które już wcześniej malowały nabierają pewności siebie - to teraz takie modne powiedzenie, ale w tym wypadku oddaje właściwie rzeczywistość.
Wraz z nami malowała 12 letnia Marysia, dziewczynka będąca u babci na wakacjach. Mieszka w Warszawie i  chodzi tam na plastykę do Domu Kultury. 
Pięknie namalowała!!!!Pięknie, bardzo zdolna dziewczynka.
Cudownie, że nie trzeba było ani na sekundę nigdzie się chować, bo pogodę mieliśmy wprost wymarzoną, nawet wiał lekki zefirek.

W turkusowych spodniach młodzieniec-przewodnik

 Namalowane prace pokaże osobno w następnym poście wraz z większą ilością zdjęć, które przegram od fotografujących, bo ja zajęta dziećmi, całej części malarskiej nie mam.
Potem otrzymaliśmy na plebanii bardzo smaczny obiad i poszliśmy na piękny spacer nad malowniczą Wkrę, która tam, wśród pól leniwie płynie otoczona kwitnącymi o tej porze " trującymi kasztanami" o cudnym, miodowym zapachu. A ja dostałam od dzieci najpiękniejszy wianek.
Po powrocie czekał na nas kilkunastoletni młodzieniec który oprowadził nas po całym Zespole budynków kościelno-klasztornych. Wielokrotnie wspominał, że wiadomości te posiada od dziadków. Wykazywał się doskonałą znajomością historii tego miejsca i przytaczał bardzo ciekawe dane. Kościół jest wykończony w pięknym barokowym stylu a cały klasztor najpierw Bernardynów a potem sióstr Misjonarek ukrywa wiele ciekawostek. Teraz jednak nikt nie mieszka w budynku klasztornym. Młodzieniec- pasjonat pokazywał wszystko, co było godnego pokazania a przyznać muszę, że zobaczyliśmy dużo niezwykłych przedmiotów sakralnych i architektonicznych. To nie był stracony czas, a dzieci zafascynowane słuchały z podziwem i zainteresowaniem.

 Zostaliśmy na mszy ale potem ksiądz zachwycony grzecznością naszej gromadki zaprosił na pokaz i próby jazdy na koniku. Konik cudny, o imieniu Hiszpan, stworzony do obsługi dzieci, posłusznie wykonywał wszystkie polecenia a dzieciaki miały okazję spróbować jazdy na trzymanym na linie koniku.

 Po podwieczorku i rozdaniu dzieciom przydatnego zestawu trzeba było pożegnać gościnnego księdza rektora, malownicze okolice, młodego, mądrego przewodnika, koniki, psy i wszystko co dzieci zapamiętają z dzisiejszej wyprawy.
 Wróciłam do domu nie wierząc, że tak bogaty plan ustalany przez nas wcześniej udało się zrealizować w 100 procentach. 
A jakie to znakomite uczucie!!!!Dziękuję całemu zespołowi który brał w tym udział i przemiłej pani Magdzie troszczącej się o całą logistykę i zaplecze naszego pomysłu.

Dziękuję również pani dziennikarce
 Radia Dla Ciebie,
która przygotowała na nasz temat audycję.