NIEZWYKLI GOŚCIE

"BOND"  jeszcze bez ramy.

Co może być miarą sukcesu? Nie wiem, ale wiem, że goście, którzy zaszczycili mój wrnisaż byli osobami wyjątkowymi. Dostawałam kwiaty, gratulacje i słowa podziwu, ale gościom należą się także bukiety podziękowań za poniesiony trud aby tak daleko dojechać. 
Wyróżniając jednych, krzywdzę innych, tylko jak ująć i wymienić jednym tchem tyle osób?
Pojawienie się Mironqa z Gdańska, znanego mi wcześniej tylko z blogosfery i z Jego ciekawych postów, tak mnie zaskoczyło i wzruszyło, że chcę to podkreślić i jeszcze raz powiedzieć! DZIĘKUJĘ Ci!! 
Kochanej Stokrotce i Luanie,( którą tak bardzo chciałam poznać), dziękuję stokrotnie!!
Wszystkim przyjaciołom, moim bliskim i dalszym znajomym i mojej Rodzinie, ale oni już o tym wiedzą, że dziękuję.
 Mojej Pani Dyrektor, pracownikom Centrum Kultury i Sztuki którzy przyczynili się do takiej pieknej ekspozycji i Pani Dyrektor Centrum za ryzykowną propozycję wystawy, w listopadzie 2013 roku DZIĘKUJĘ z całego szczęśliwego serca.
Ta listopadowa propozycja wyzwoliła we mnie twórczą energię, czego efekty goście mogli dzisiaj zobaczyć.
Nigdy nie myślałam, że usłyszę tyle słów uznania, zachwytu, gratulacji. Jestem spełniona, szczęśliwa i mam pomysły na dwie kolejne wystawy, które w większości są tylko w mojej wyobraźni. Nie mam jeszcze ani jednego zdjęcia z uroczystości. Filmik i reportaże pokażę około soboty- niedzieli.
 Muszę przyznać nieskromnie, że moje ostatnie dwa dzieła powodowały  opadanie szczęki. Mogę już je ujawnić. 
Na górze to rzeźboobraz pt.BOND a poniżej pt..KOGUT  Wszystkie zdjęcia z pracowni jeszcze w trakcie pracy.
Na ekspozycji wyglądały inaczej, ale wrażenie było takie jak w założeniu.
Nie wiadomo gdzie kończy się rzeźba a zaczyna malarstwo. Na pierwszym poniżej widać przy specjalnym oświetleniu. U Bonda nawet mnie trudno znaleźć tą granicę. 

Dodaję otrzymane zdjęcia wykonane przez pana B. Prusa. 
To pierwsze chwile po wejściu gości.