DZIEŃ Z GALĄ SPORTU

Są dni puste i dni które wprost nie mogą pomieścić dziejących się zdarzeń.
Te ostatnie dni były wypełnione po brzegi ważnymi sprawami.
Zacznę od końca, czyli od poniedziałku. Rozpoczęłam zajęcia z seniorami. Przyszli gromadnie, nawet był jeden pan.  PAN PRZYSZEDŁ PRZESZYĆ SOBIE MATERIAŁ!!!! Świetnie.
Reszta jak było uzgodnione na pierwszym spotkaniu robiła palemki.
Większość pań robiła palemki po raz pierwszy w życiu.  Wychodząc z zajęć, nie mogły uwierzyć, że to ich dzieła. Przyjemnie było patrzeć na palemki w ich rękach i ich szczęśliwe twórczynie. Cieszę się takim początkiem, który niewątpliwie zawdzięczamy Joli-Marii, nowej pracownicy MDK-u, znanej na tym terenie z twórczego myślenia i swojej kreatywności. Poprosiłam Marię o pomoc, gdyż ja (wstyd się przyznać, nigdy nie robiłam kwiatków z krepiny).  Wcześniej omawiając plan zajęć, ustaliłyśmy z Marią, że takie palemki łączące krepinowe kwiatki z trawami i baziami kupionymi przeze mnie w Warszawie na giełdzie, będą świetnym tematem. 
A powyżejj moja palemka, która powstała z pozostawionych resztek i krepinowych kwiatków, które i ja robiłam pierwszy raz w życiu. Zdjęcia z zajęć dodam za dzień lub dwa, gdy je dostanę z aparatu służbowego. 

Potem  były „moje” starsze dzieci wyklejające temat konkursowy pt  „ Ogród wiosną”….ile pomysłów!

Na koniec przedziwny dla mnie wieczór, gdzie zadebiutowałam jako ..dziennikarka!!!!!
Temat: SPORT, tutaj nie wystarczyłoby miejsca na wykrzykniki, bo o sporcie wiem tyle że składa się z czterech liter.., nie z pięciu.
Poproszono mnie o zastępstwo. Wieczorem odbywała się coroczna Gala Sportu, z zaproszonym ważnym olimpijczykiem, złotym medalistą w pięcioboju z Barcelony panem Dariuszem Goździakiem   (dzisiaj wiem nawet jak się nazywa!).
Na Gali przyznawano nagrody w kilku ważnych dziedzinach. 
Jako ludność niedawno napływowa do Mławy, nikogo nie znałam a ci nagrodzeni wracali na miejsca na widowni i zupełnie nie wiedziałam, jak ich potem odszukać. 

Trener pływania Michał Chlastosz

Widzę, że pan ,Michał Chlastosz trener dziewczynki, pływaczki, Oli Kowalskiej, która była chora, a więc nieobecna i w imieniu której odebrał nagrodę, siadł niedaleko mnie! Szybciutko wyciągnęłam go na zewnątrz i powolutku cedząc słowa jak przez sitko zadałam pierwsze pytanie. Wprowadziłam system przedstawiania się pytanych, bo gdybym zaczęła się jąkać , lub przekręcać, wypadło by gorzej.
Trafiłam na prawdziwego opiekuna, przewodnika, oddanego swojej pracy, przesympatycznego człowieka. Potem okazało się że sam zdobył nagrody w dwóch kategoriach, w tym pierwszą dla najlepszego trenera.

Kolarz górski,Bartosz Grędziński

Drugą osobą był kolarz górski Bartosz Grędziński wyciągnięty tym samym kluczem, czyli siadł z brzegu rzędu, łatwy do poproszenia na dwa słowa.
Kolejne dla mnie miłe zaskoczenie. Chłopak studiuje, pracuje, trenuje.  Nie ma trenera, dochodzi do wszystkiego sam. Zdobywca pierwszego miejsca jako zawodnik.
 –Kurcze, kurcze, -powtarzał ,-to niesamowite, to mój pierwszy wywiad!  Ktoś się zainteresował!
Jego entuzjazm i radość była wzruszająca. Chłopak mądry, kulturalny i taki szczery - miałam wielką przyjemność poznania i rozmowy z nim.

Trzecia ważna osoba, nasz gość. Tu już dwa stopnie wyżej w trudności, tak myślałam, gdy po

Złoty medalista w pięcioboju
Olimpiady w Barcelonie
Pan Dariusz Goździak

 uroczystości, poprosiłam pana Dariusza Gożdziaka o chwilę dla MDK-u. 
Zaprowadziłam go do kawiarenki, która jest miejscem przechodnim dla ludzi wchodzących i wychodzących z kina (tam odbywała się uroczystość).
Przyznałam się do debiutu, nasz gość wyczuł sytuację i sam opowiedział to, co jest istotą jego całego życia. Z jego słów wyłania się mała miejscowość, gdzie on, jako młody chłopak chce na wzór innego medalisty, pana Peciaka, zdobyć medale i laury. Po prostu bardzo chce.
Czytając ciekawe książki m. in Szklarskiego opisującego podróże i przygody bohatera o imieniu Tomek, polecane przez swoją bibliotekarkę, uznał, że wszystko jest możliwe.
 I tak, wszystko stało się możliwe, bo bardzo chciał, bardzo kochał to co robił i wiedział dokładnie, gdzie chce dojść.
Dzisiaj jest w Komitecie Olimpijskim i może dawać przykład innym. 
Pan Gożdziak, to człowiek o wysokiej kulturze i uroku osobistym, mówiący pięknym polskim językiem, to kolejna osoba zaprzeczająca stereotypom ograniczonych, bezmyślnych, czy brutalnych ludzi sportu.
Czuję się sama wyróżniona, że poznałam trójkę tak wartościowych osób.

Fragmenty zdjęć zapożyczone z portalu naszamlawa.pl

O najważniejszym dla mnie spotkaniu sobotnim w Muzeum Niepodległości, napiszę za kilka dni, po to, aby moje emocje weszły znowu na miejsce. Jeszcze teraz gdy wspomnę serce zaczyna mi walić i wzruszenie nie pozwala pisać rzetelnie.