NIC NIE BĘDZIE: PO KOLEI

fot Dorota Kamińska

Staram się aby zachować jakąkolwiek chronologię, jednak pisząc teraz tak rzadko nie uda mi się.
Zacznę od ostatnich zdarzeń a a za jakiś czas wrócę do pierwszej wystawy i jej historii.
27 czerwca, zapowiadane wcześniej uroczyste zamknięcie, czyli finisaż wystawy pokazującej cały proces tworzenia grupy dorosłych, malujących pod moim okiem w Powiatowym Centrum Kultury i Sztuki w Ciechanowie.
Dzisiaj w Tygodniku Ciechanowskim ukazał się obszerny artykuł o naszej grupie napisany przez panią Izabellę Koba. Nie mogę niestety zrobić przedruku, bo za wcześnie.
Od chwili zaistnienia wystawy, rozpierała mnie duma z postępów i wyników końcowych moich podopiecznych. W malutkim katalogu wystawy napisałam:

„MALOWANIE JAK LEK”

Gdy zastanawiałam się jak zatytułować wystawę prac dorosłych uczestników moich spotkań malarskich w PCKiSz w Ciechanowie, bez wahania pomyślałam: malowanie działa jak lek, jak terapia uspokajająca, bo wymaga całkowitego skupienia. Ja też przy sztaludze wyciszam problemy aby móc z czystym umysłem tworzyć piękno. Malowanie podczas naszych zajęć zajmowało umysły, oczy i ręce, odwracało uwagę od innych, codziennych problemów. Wyciszało emocje pozwalając tylko wybuchać tym twórczym, które owocowały kolejną ciekawą pracą.

Grupa powstała w listopadzie 2018r. Kilka osób było zainteresowanych nauką malowania akwarelą. Zanim doszło do prób malowania najtrudniejszą z technik, potrzeba było wielu prób i żmudnych zadań prowadzących do tego pięknego celu. Wyniki półrocznych zmagań twórczych na wielu polach rysunkowo – malarskich można zobaczyć na wystawie w Galerii im.Szczepankowskiego, w PCKiSz trwającej od 25 maja do 27 czerwca 2019.

Obok gablot z pracami pokazane są na sztalugach pierwsze próby malarstwa na płótnie. Obrazy powstały w plenerze pięknego parku wokół pałacu w Opinogórze, tak bliskiego sercu wszystkich malujących. Te prace zostaną przekazane decyzją wszystkich uczestników, na Noworoczną Galę charytatywną, wspierającą młode talenty i będą pokazane w katalogu przed licytacją.

Uczestnicy zajęć wraz z prowadzącą dziękują

pani dyrektor Teresie Kaczorowskiej

i całemu zespołowi PCKiSz

za przychylność i pomoc w organizowaniu naszych zajęć.

Joanna Rodowicz

Wszystkich chętnych dorosłych, chcących spróbować swoich sił w malarstwie zapraszam do zgłoszenia się przed rozpoczęciem kolejnego roku szkolnego w celu ustalenia godzin zajęć ( przed południem, lub po pracy w czwartki )

https://l.facebook.com/l.php?u=https%3A%2F%2Fphotos.app.goo.gl%2FRFopZNNi3shgttKM6%3Ffbclid%3DIwAR0gu_EvGEN1Q8pR-TPFy82rIifCARTXf1mcS-iD5iw4LzlfrT4iccOyOy8&h=AT3Key7Fsj-9cmdt-n2eUuKcmBTSgx9DxP-0NsB_rF3V_32XapFFaQqK7KsEBZnTV3-nAAqZJCJC-afMm_-DvTLGQlMkLuHBQjeyb_hG6mVN2_NUpSvYkMGV93nc7KsdlCMeO-UwoL98MxL03iGm7HdF

KONIEC MOŻE BYĆ CIEKAWYM POCZĄTKIEM

Koniec roku szkolnego to początek cyklu wystaw podsumowujących pracę podczas warsztatów malarskich.

 W tym roku bardziej uroczyście traktujemy nasze działania, ale też były do tego powody. 

Wystawowy cykl rozpoczęła Muriel Emond w galerii Foyer w MDK w Mławie 4 czerwca.  

Już od 24 czerwca w poniedziałek do galerii Foyer wkracza poruszająca, duża wystawa zdjęć z "Nalotu Bombowego"- mławskiej inscenizacji. Autorem zdjęć jest Waldemar Remiszewski.  Wernisaż o godz 18 pewnie przyciągnie sporo mieszkańców którzy chcieliby sprawdzić jak wyszli na zdjęciach. Ciekawe ile osób rozpozna się, a może ogłosić jakiś konkurs?

W Ciechanowie, w czwartek 27 czerwca o godz 18 zamykamy uroczystym finisażem wystawę , która jest wynikiem malarskich spotkań warsztatowych z dorosłymi w PCKiSz w Ciechanowie. Zapraszam na pięterko. Warto!

I znowu Mława, w pierwszych dniach lipca odbędzie się wernisaż wystawy grupy dorosłych z MDK , na której pokazane będą obrazy nie tylko z roku szkolnego ale też z pleneru w Dąbrównie. Ta wystawa będzie się znajdować na ścianach restauracji "Parkowa" (dawny Joker) w mławskim parku. Osobno podam dokładny termin wernisażu.

We wrześniu zakończymy cały cykl wystawą obu mławskich grup: młodszych i starszych w galerii Foyer w MDK

 Tymczasem darmowe wejście na koncert 
 Gabrieli Kurylewicz w Szkole Muzycznej w Mławie. To wyjątkowa okazja dla znawców i miłośników muzyki. 29 czerwiec godzina 19.00

CZERWIEC ZAWSZE BOGATY W WYDARZENIA

 W czerwcu jak to na koniec roku szkolnego wypada, podsumowania pracy która rozpoczęła się w październiku. W tym roku postanowiłam inaczej niż zwykle zaaranżować wystawę  nie wszystkich a tylko jednej osoby, która według mojej oceny bardzo na to zasłużyła.

https://radio7.pl/wernisaz-w-galerii-mlawskiego-domu-kultury/8954/

Tak właśnie działo się w MDK Mława. Kilka pięknych reportaży jest na fb, ale może najbardziej całościowy to ten

https://www.facebook.com/profile.php?id=100001674683027&sk=media_set&set=a.2404029916329474&type=3

Po plenerze w Dąbrównie grupy dorosłych gdzie powstało kilka bardzo ciekawych prac obserwuję skok w twórczym rozwoju wszystkich uczestników. Potwierdza to moje przekonanie, że wspólne malowanie rozwija bardziej a szczególnie wtedy, kiedy samemu obserwuje się naturę i decyduje o każdym szczególe dzieła. Prace plenerowe i inne wszystkich uczestników chciałabym pokazać dopiero we wrześniu aby zachęcić innych do podjęcia próby własnego rozwoju w malarstwie.

W czerwcu jest też kilka finałów konkursów plastycznych w których z radością biorę udział jako jury. Nigdy nie wiem kogo nagradzamy i kiedy odkrywamy dane zawsze zjada mnie ciekawość czy przypadkiem nie trafię na znane mi osoby choć jest to rzadkością.

W Ciechanowie wisi już wystawa prac uczestników moich zajęć...rozpiera mnie duma! 27 czerwca uroczystym finisażem zamkniemy ten rok. Jest co oglądać, zapraszam Ciechanowian, którzy jeszcze nie znają naszych możliwości.
Na finisażu pojawi się też niespodzianka, czyli prace wykonane podczas naszego wyjazdu do Opinogóry. To pierwsze prace wykonane w plenerze, technika akryl.
Zapraszam szczególnie po to, aby dowartościować uczestników, którzy wciąż nie wierzą w swoje ogromne postępy.
Będę jeszcze przypominać o tej uroczystości na kilka dni przed terminem.
A ja coraz bardziej wiążę się z Ciechanowem, kilka dni temu jako jurorka konkursu plastycznego  "Wrzuć na luz i jeszcze plus".
Alicja Gąsiorowska organizuje ten wielki festyn już po raz dziewiąty. Hasło w tym roku: Disneyland.
 Wczoraj i ja wrzuciłam na luz.....jako Alladyn.

fot. Henryk Walasek

 Najwięcej zabawy miałam jak mnie NIKT nie poznawał, nawet jak stałam w odległości metra i patrzono na mnie z ciekawością. Jednym słowem babcia się bawi.. Bierzcie przykład, chwila relaksu jest warta więcej niż pieniądze.

fot. Henryk Walasek

PREZENT

Informuję i zapraszam jednocześnie na otwarcie wystawy Muriel Emond z USA, która jest uczestniczką zajęc malarstwa ze mną od zeszłego roku.
Zasłużyła w pełni na swoją wystawę. Pierwszy raz ołówek, pędzel, czy pastele wzięła do ręki w naszej pracowni. To trzeba zobaczyć. Mława, MDK, ul. Stary Rynek 13, godz 17,00 czwarty czerwca, wtorek

W Ciechanowie 27 czerwca o godz 17,00 odbędzie się finisaż wystawy powieszonej już w zeszłym tygodniu w gablotach na 1 piętrze. Są to prace wszystkich uczestników zajęć malarskich ze mną od listopada 2018 ( pół roku) . Prace udowadniają że warto robić co się lubi.....Zajrzyjcie proszę

Tak bardzo brakuje mi czasu, że wklejam tylko link gdzie opublikowałam tekst.
Resztę moich zmagań w niedługim czasie. Jest o czym pisać: renowacja grobu, pomnik, plenery, otwarcia i zamknięcia wystaw, konkurs.

https://www.linkedin.com/pulse/zostaj%C4%85-tylko-noce-joanna-rodowicz/

PLAN PRAC

Nie umiem siedzieć bez planu i spokojnie wypoczywać. Dzisiaj stwierdziłam to ponad wszelką wątpliwość i doszłam do wniosku, że chyba to jest ten element świadczący, że bardzo się posunęłam... Całe życie uwielbiałam położyć się na leżaku i gapić bez sensu w niebo całymi godzinami obserwując obłoki. Mój mózg całkiem się zmienił i może zaczynam już być "dorosła"?
Trudno, przeżyłam dojrzewanie, małżeństwo, bycie matką, babcią teraz należy już wydorośleć!
No więc pierwszą rzeczą to zrobiłam teraz plan! 
Nigdy wcześniej tego nie robiłam, bo właśnie wtedy nic mi się nie udawało z tego planu.
Teraz mój plan wygląda następująco.
1/ załatwiamy zdecydowanie wystawę, nie ważne gdzie, jednak musi to być prestiżowa Galeria z prawdziwego zdarzenia, podnosząca wartość moich obrazów i pozwalająca na sprzedaż jednego, dwóch z nich.
2/ Start z bryłą pomnika J.R.-ANODY.
3/Zdecydowanie napisanie niezbyt długiej powieści rozpoczętej kilka lat temu.
(niezależnie czy będzie nadawała się do czegokolwiek.)

Cały wolny czas ma być wypełniony malowaniem, bo jedna wystawa nie powinna mnie zadowolić.
W poprzednim poście pokazałam obrazek przemalowywany po pięciu latach, ale dzisiaj jeszcze raz podeszłam do niego zmieniając go w 1/3 i myślę, że dobrze zrobiłam bo nie będzie mi już wstyd.... wcześniej mój lisek wyglądał jak wiewióreczka.

"RUDY"

O DZIEWCZYNACH

Każdą wolną chwilę spędzam przy sztaludze. Szykuję nową wystawę.
Mam trzy pierwsze obrazy. Przy okazji poprawiam jakieś stare, nieudaczniki.
Piętnasty raz podeszłam do obrazka z lasem, który pierwotnie w 2014 roku miał być powtórką brzóz - pierwszego udanego obrazu. Niestety nienawidzę powtórek, więc wszystko zmieniłam i ...nie wyszło! Teraz jest to po prostu inny obraz olejny.

Dzisiaj nic więcej nie napiszę, tylko powiem, że odwiedziła nas autorka "Mojego Warszawskiego Zwariowania", autorka bloga www.stokrotkastories, o nicku Stokrotka. Ciepła, skromna, wspaniała osoba.

Oto co pisze:

Ania

https://stokrotkastories.blogspot.com/2019/02/uzdolnione-dziewczyny-z-ciechanowa.html

Danusia

ps. przepraszam Basie, Ewę, Małgosię,Bożenkę, Lecha,  że nie pokazuję Waszych prac, ale uleciały mi w kosmos wszystkie zdjęcia z telefonu. Te dwa zdjęcia zdążyłam skadrować i wpisać, razem z moim jednym obrazem, reszta wszystko przepadło.











Na koniec podaję link, może uda się Wam wysłuchać moich 10 minut w Radiu 7      https://drive.google.com/file/d/1ycPJp0YQse-irQMRYXITK4V0fKQAxjy_/view

WIOSNA NADCHODZI

to hiacynty z piwnicy

Wczoraj zaskoczył mnie nieśmiały trel ptaszka, typowo wiosenny. Odezwał się gdzieś niedaleko domu. 
Dzisiaj wołanie A. : -chodź, chodź szybko, gęsi lecą!
 Gdy wracały żurawie już nie zdążyłam wybiec....
Ruch na niebie rozpoczęty,  żeby tylko ptaki się nie zniechęciły tymi ciągłymi wahaniami temperatury!
 W domu, ukryte w ciemności cebulki hiacyntów nie pozwolą się już zatrzymać, ruszają w górę! 
Myślę, że Wiosna wkracza, choć mogą być jeszcze zmyłki po drodze.
Moje kurki, też ani myślą wchodzić po godzinie do kurnika, ukrywają się w wiadomych sobie kryjówkach i doprowadzają mnie do gwałtownego łomotu serca w obawie, że mogłabym je stracić. 
Kot Edzio, obraził się na mnie za wpychanie mu w gardło koniecznego leku i nie ma go już czwarty dzień. Czuję się winna i jest mi źle z tego powodu.  Może to nie ja jestem powodem a jakaś młoda koteczka??
Na szczęście kilka godzin słońca dało tyle energii po tych smutnych szarych dniach, że targnęłam robotą domową, kawałkiem obrazu oraz obiecanym tekstem który za chwilę wyślę.
W poniedziałek 18 lutego o godzinie 17 w MDK w Mławie otwieramy Przegląd twórczych działań sekcji Malarskiej pod moim kierunkiem i sekcji Florystyki pod kierunkiem znakomitej Małgosi Zakrzewskiej. 
Zapraszam wszystkich, warto wiedzieć co tu się "wyprawia"!
 A na dzisiejszy deserek porcja wiosny z ciechanowskiej pracowni, czyli pierwsze dotknięcia i prace w akwareli. Tu nie ma co krytykować, trzeba docenić przeskok stumilowy z malarstwa akrylem do akwareli i zmianę całego sposobu myślenia.

AUDYCJA

We wtorek 5 lutego o godzinie 22,30 jest czas antenowy MDK w Mławie podczas którego mam swoje  dziesięć minut. To jest  RADIO 7.
 Powtórka w niedzielę o godz 9,00 rano.

 Najlepiej zainstalować radio ze sklepu Play bezpłatnie w telefonie. To aplikacja FM. Są tam wszystkie radia na świecie i mając dostęp do Internetu można słuchać przeróżnej muzyki i to bez słuchawek, jako anteny. Właśnie odkryłam jakie to jest wygodne.

Przyznam, że nie potrafię odtworzyć tego co mówiłam, bo jak zacznę mówić, to "gęba mi się nie zamyka"..... I bardzo jestem ciekawa Waszych uwag.
A dzisiaj poprawiałam dawne obrazy z których nie byłam zadowolona.

JESZCZE RAZ MÓJ ELVIS

Jeszcze raz pokazuję mojego pięknego koguta który ma od pewnego czasu (od zabawy w remizie) zmienione imię na Elvis. Wreszcie go skończyłam.
Zaczęłam malowanie jak nie miał ogona. Chciałam portretem wynagrodzić mu inwalidztwo, tym bardziej, że ta wielka strata wywołana była moją niewiedzą o małych pasożytach jedzących pióra. Od kuracji minęło już sporo czasu, Elvis ma kilka nowych cudnych piór ogonowych i znowu z dumą i gracją prowadzi swoje stadko po podwórku. Podwórko bardzo się ograniczyło odkąd zaobserwowałam liczne wizyty lisów. Nawet byłam w samo południe świadkiem walki dwóch samców o samicę 5 metrów od mojego okna, zakończonej pełnym stosunkiem zwycięzcy. Czy ktoś widział coś podobnego??? Moje wielkie psy ujadały jak oszalałe ze swojego wybiegu, ograniczającego ich możliwości. Mało nie rozerwały siatki.. Jednak wcześniej wędrujące bezkarnie po mojej posesji lisy zdążyły porwać mi jedną z szarych kurek "bliźniaczek" . Właśnie kury najbardziej są teraz pokrzywdzone, bo muszą siedzieć w bardzo ograniczonym miejscu. Wypuszczam je tylko na godzinę w ciągu dnia i muszę występować wtedy jako gęsiarka??? nie kurzarka??? no po prostu pasąca kury.
Nie dziwię się, że z tego pasienia Janek odkrywa pasje muzyczne, bo to bardzo nudne zajęcie, chyba że gada się niby do kurek a tak właściwie do siebie....ja tak robię. Omawiam wtedy ze sobą ważne spostrzeżenia o tym co trzeba będzie za chwilę przyciąć, co odkopać a co poprawić. Kurcze, kurcze tylko dlaczego ja tak do siebie to mówię?  Tak, sama w końcu wezmę ten szpadel i...
Ale Król jest tylko jeden! Nawet w dzienniku o tym mówią.

Ale teraz wklejam wiersz Basi Sitek-Wyrębek, która tak właśnie zareagowała na pierwszy tekst o Kogucie, właśnie wtedy kiedy został ochrzczony Elvisem.

 

KOGUT IDIOTA

                   z dedykacją dla JOASI RODOWICZ

                             z przyjaźnią

"Piękny, biały kogut jak dojrzały idiota..."

Zasmucony nieco siedzi u Joasi płota

Rozważa gdzie piękne pióra z ogona...

Kto śmiał wyrwać skoro nie kura-żona?

Któż napadł na koguci ogon i ciało...

Dobrze że ocalał... choć mało brakowało

Pióra połamane rozsiane po podwórku

Winowajca zbiegł i nie zawisł na sznurku

Ach biedny kogutku... martwi się gospodyni

Nie ukryje ja ciebie we wiekowej skrzyni

Byłeś taki piękny ponad innych w okolicy

Urok twój uleciał... wolę swą bez ogona ćwiczysz

Ale będzie dobrze... trzeba by odrosło

Choć i gospodynię to wszystko przerosło

Patrzy na kogutka i serce jej pęka

Był najpiękniejszy... a przez wroga stęka

Oto psychiczna i fizyczna męka...

Tak i pośród ludzi bywa to nagminne

Jeden drugiego niszczy... niosą wieści gminne

Wyrywają sobie "stołki", kasę i włosy z głów... i lecą jak pióra

Dobrzy i niedobrzy... taka żyjących natura

Później się kajają gdy sami "kopa" doświadczają

A ile nerwów zbędnych i łojotoku słów za sobą mają?

Zaoszczędzić by warto i innych i siebie

Nie kopać nie napadać i żyć pokornie jak w niebie

Bo jak rzekła Joanna gospodyni zacna i malarka wielka

Każdy deptany i niszczony nie idiota... zerka do lusterka

5.X.2018      / 16:30 /

Wniosek -

Tak w krajobrazie ludzi, zwierząt i roślin jak wiecie....

Każdy oczekuje poszanowania na tym pięknym bożym świecie

Nie trza nam zatargów i wojen co niszczą każdego

Zastanowić się warto... i uczyć od kogutka białego (tytułowego)

6.X.2018           / 20:20 /

DRUGIE ŻYCIE 60+ d.c

Małgosia rysuje Lecha

Lech rysuje Małgosię

Musiałam, po prostu musiałam pokazać efekty z naszych dzisiejszych zajęć.
Stało się tak, że miałam pomysł w głowie na dzisiejsze zajęcia, ale zaraz za nim pojawiał się taki mały dzwoneczek i dzwonił: -pokaż, poprowadź, to jest trudne, ale wiele uczy... i los sam pokierował zajętą salą i stworzył idealne warunki do PORTRETOWANIA siebie nawzajem. 

Bożenka rysuje Lecha

Gdy zaproponowałam, a właściwie wymusiłam ten temat widziałam w ich oczach przerażenie ....








Zobaczcie sami czy na koniec zajęć mieli z czego się cieszyć??? 
Radość i zaskoczenie rysujących zawsze jest dla mnie napędem do dalszych działań.powiem krótko : skrzydeł dostaję.

Ewa rysuje Basię

Danusia rysuje Anię

Basia rysuje Ewę

Ania rysuje Basię

Dzisiaj nie było drugiej Basi ale dopiero teraz widzę, że ani Danusia ani Bożenka nie ma swojego wizerunku. MUSIMY TO NADROBIĆ.
 Tak nie może być, bo pewnie im przykro.

DRUGIE ŻYCIE 60+

Chcę pokazać teraz niezwykłe postępy moich nowych, ciechanowskich podopiecznych z którymi poznałam się  w listopadzie.
Zaowocował też trochę inny system spotkań, który jest stosowany w mławskim MDK, gdzie spotkania są raz w tygodniu po półtorej godziny. Nie zdaje to egzaminu jeśli dotyczy ludzi dorosłych. W Ciechanowie gdzie muszę dojechać prawie 30km pomyślałam, że spróbujemy pracować trzy godziny. I to jest to!
Wciąż słyszę głosy, że nie wiadomo kiedy ten czas nam zleciał. Wszyscy malują z wielkim zapamiętaniem i trudno zmusić ich nawet do przerwy na herbatę czy kawę. Dlatego chyba właśnie są wyniki. Powinnam pokazać chyba pierwsze prace a obok te ostatnie, gdyż specjalnie wybrałam podobny temat aby oni sami mieli porównanie. Jednak pokażę te z czwartku. Nie zawsze zdążę zrobić zdjęcia, bo często chwytają aby pochwalić się w domu. Teraz też tak było.

 Tematem był wymyślony pejzaż ( można było się posiłkować jakimś widokiem ze zdjęcia w telefonie). Jednak nie chodziło mi o oddanie widoku, ale świadoma praca z kolorem powodująca odległości pierwszego i dalszego planu. Przy okazji była też praca nad widokiem wody i w niej odbić.
Widzę ogromny postęp i coraz zuchwalsze używanie mieszanych farb, co pierwszego dnia zupełnie się nie udawało. Chętnych jest ośmioro, jeszcze są dwa miejsca.



A to poprzedni temat "martwa natura"
 Tak widzieli ją uczestnicy.




 
























To proszę o pierwsze recenzje.....choć nie ma wszystkich prac.

MŁAWSKA PRASA REAGUJE

                                                                                 To obraz jednego z dorosłych                                                                                                  uczestników, Zbyszka G. 
                                                                                                  Piękny, słoneczny i wakacyjny.

 W pracowni MDK-u obserwuję rozwój nowych talentów, prawdziwych pereł. Szkoda, że czasy na ten piękny zawód chyba nie te. Żal wypuścić te szlachetne kamienie z rąk, ale gdy wybiorą inną drogę nie można zabronić. Na razie cieszę duszę tym co obserwuję. Mam takich kilka osób w różnym wieku. Na ferie zrobimy wystawę prac moich podopiecznych, już się cieszę, bo zaskoczymy oglądających.
A tymczasem mławska prasa miło zareagowała na wieści ze stolicy.
Bardzo dziękuję.
Ja ruszam do serii portretów które muszą powstać w najbliższych miesiącach.
https://naszamlawa.pl/wiadomosci/popiersie-autorstwa-mlawskiej-artystki-w-ministerstwie-sprawiedliwosci/

KOCHANY JANKU! JESTEŚ!

Minęły już dwa lata od momentu, kiedy powiedziałam że Jan Rodowicz ps.Anoda zaistnieje jako popiersie - pomnik, przeze mnie wykonany....dwa lata...
Przez ten czas w ukryciu i skupieniu budowałam pomnik. Popiersie zaistniało już wtedy, ale umieszczenie go na dziedzińcu obecnego Ministerstwa Sprawiedliwości wywołało u mnie jakąś nieokiełznaną chęć zbudowania czegoś dużo ponad miarę "zwykłego "popiersia. Czas biegł a rzeźba zmieniała się coraz bardziej, gdyż postument pod popiersiem przestał przypominać słupek a coraz bardziej zamieniał się w postać. Pomimo coraz bardziej dynamicznej formy całości, w żadnym razie nie mogłam powiedzieć że projekt jest skończony. Nikt już nie pamiętał o mojej obietnicy i moje konspiracyjne zachowanie kompletnie było niezrozumiałe dla najbliższych zdających sobie sprawę z tego,  jak ważna dla mnie jest ta postać. W lipcu niby rzeźba była skończona ..a jednak nie...
Została zaformowana w gipsie, aby do tego negatywu wlać wosk i dalej pracować w woskowym modelu. ... ale co robić ? Tylko wygładzać? 
 Ten ciężar odpowiedzialności i jednocześnie bezsilność były moim koszmarem od pół roku. 
Dzwonek telefonu wyrwał mnie z zamyślenia i spowodował, że mój mózg szybko się rozgrzewał. Usłyszałam słowa zaproszenia na uroczystość uczczenia 70 rocznicy dramatycznej śmierci "Anody"...
Dukałam nieśmiało w poczuciu winy i nie dotrzymanej obietnicy. Nawiązała się rozmowa w której przyznałam się do zaistniałej sytuacji. Umówiłam się, że przynajmniej wyślę zdjęcia popiersia jak i te, robocze całej figury o której nikt jeszcze nic nie wie.
Wieczorem położyłam się spać, ale rozpacz, że nie podołałam wyzwaniu nie pozwalała mi zasnąć. Wiadomo, rozpacz to łzy, więc zaczęłam głośno szlochać nad sobą samą. Musiałam widocznie osiągnąć to dno rozpaczy, bo nagle przyszła mi myśl jak gwiazda jasna i prosta:  dodać blok betonu!......jakby Janek młotkiem walnął mnie w łepetynę!
Rano, pomimo całkiem bezsennej nocy był gotowy, skomplikowany plan działań na najbliższe dni. 
Dzisiaj, Ministerstwo otrzymało projekt pomnika na planszy.
 Dla mnie godzina ZERO wybiła. 
Teraz jeszcze trudniejszy etap: zbiórka funduszy. Za kilka dni podam oficjalnie konto zbiórki funduszy i nazwę organizacji patronackiej.
Tymczasem podczas uroczystości popiersie Janka Rodowicza "ANODY" znajdzie się przy wzruszającej, "pękniętej" tablicy.
 
  Ministerstwo Sprawiedliwości   Warszawa
 Al. Ujazdowskie 11  (przy Pl. Na Rozdrożu) 
 poniedziałek 7 stycznia
  godz 12.00

 Projekt roboczy przyszłego pomnika zostanie oficjalnie pokazany po raz pierwszy już po uroczystościach w zamkniętym gronie zainteresowanych.
Roboczy projekt wygląda tak. W blok betonu wmontowana zostanie istniejąca już tablica, (oczywiście jeśli zgodzą się na to jej fundatorzy). Część ręki i fragmenty wojskowego szynelu, oraz fragmenty krzyży są zatopione w betonie.
W myśli zawsze mówiłam do Niego nie "stryju", jak powinnam tylko "Janku", bo tak wszyscy w rodzinie o Nim mówili, tym bardziej że zginął w wieku w jakim jest teraz mój wnuk. I teraz do Niego krzyczę: Kochany Janku, Jesteś!!!!!

DNI JAK PODARUNKI POD CHOINKĘ

Gdy dzisiaj zajrzałam do swojego bloga ze zdziwieniem stwierdziłam, że minął wiek od poprzedniego postu. Nie chodzi tu oczywiście o prawdziwy czas zegarowy, ale o ilość dziejących się sytuacji w których wciąż aktywnie uczestniczę.
Mławskie efekty moich podopiecznych są już zaawansowane, bo to drugi rok współpracy. Jednak wciąż mamy nowe osoby chętne do rozwijania swojej pasji. Oto zupełnie dziewicze podejście ołówka do kartki. Dwa pierwsze zdjęcia to praca z natury, następne to wynik kontaktu z podręcznikiem do rysunku. Teraz już będzie start z farbami, bo wszystkiego trzeba spróbować.

Ula

Ula

Ula

Ula

A tu już zaawansowana "ekipa" i różne prace.

Ewa

Zbyszek

Muriel

Iwona

A to już moje równoległe działania, ale pokazuję twórczość w niepełnym wymiarze, gdyż już powstaje wystawowa kolekcja.
Kolejne portrety ołówkowe ( z cyklu: "jak ze starej fotografii")




 




I długo malowany trzyosobowy portret olejny.

Pani miała już swój samodzielny portret ale teraz jest z rodziną.
To obraz dawno temu malowany, ale teraz zmieniłam twarz dziewczyny bo wcześniejsza zupełnie mi się nie podobała. To dar na aukcję charytatywną do PCKiS w Ciechanowie. 

Dwa nowe malowane na zbiorową wystawę poplenerową można będzie zobaczyć na wernisażu 18 grudnia o godz 17 w Jokerze, w mławskim parku. Zapraszam!
Jeden z nich. duży 100 x 70 cm

Poza twórczym zapamiętaniem remontuję swoją "facjatę" i spędzam w znieczulonym czasie na fotelu dentystycznym. Potem wracam niestety do rzeczywistości gdzie nikt już nie używa znieczulających środków. Mogłabym co prawda użyć z gąsiorka wina, albo nalewki, ale chyba w samotnym znieczulaniu się nie zasmakowałam. Czekam na święta.
 Za chwilę pokażę jeszcze wyniki moich podopiecznych...W mławskim Domu Kultury już wiszą prace gwiazdkowe a w Ciechanowie za chwilę. Mam szczęście , w Ciechanowie świetna grupa!